دکتر آرمان انقطاع

فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی

فوق تخصص جراحی پلاستیک، زیبایی و ترمیمی از دانشگاه تهران

دارای دو بورد تخصصی و فوق تخصصی از دانشگاه تهران

نفر اول کشور در آزمون بورد فوق تخصصی جراحی پلاستیک و زیبایی از دانشگاه تهران

رتبه اول دانشکده پزشکی

با بیش از 14 سال سابقه جراحی و عمل های موفق

عضو بنیاد ملی نخبگان

عضو هیئت علمی سابق دانشگاه تهران

عضو فعال انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی ایران

عضو انجمن جراحان ایران

 

 

بینی و انواع آن

جراحی بینی ، در عصر حاضر از رایج ترین جراحی های زیبایی در سرتاسر جهان بخصوص کشور ما ایران به شمار می رود. طی این عمل جراحی ، در عین آن که معایب ظاهری بینی برطرف می شود ؛ عملکرد تنفسی بینی نیز باید از هرگونه آسیبی مصون بماند. در این مقاله تصمیم داریم اطلاعاتی درباره بینی و انواع آن در اختیار شما همراهان گرامی قرار دهیم.

 

نکاتی درباره بینی و انواع آن

به طور کلی اگر بخواهیم بینی و انواع آن را مورد بحث قرار دهیم ؛ باید متذکر شویم که بینی ، با توجه به ضخامت پوست ؛ به دو دسته بینی استخوانی و گوشتی قابل تقسیم می باشد.

 

بینی هایی که از پوست ضخیم برخوردارند ، به بینی گوشتی مصطلح هستند و بینی هایی که دارای پوست نازک اند ، با عنوان بینی استخوانی شناخته می شوند.

 

تفاوت جراحی بینی استخوانی و گوشتی

شاید در روش انجام جراحی زیبایی بینی استخوانی و گوشتی ، نتوان تفاوتی را حس کرد ؛ چرا که عمل زیبایی آن ها شباهت های بسیاری با یکدیگر دارد. ولی به دلیل تفاوت اساسی در ساختار این بینی ها ، نحوه جراحی آن ها نیز دارای تفاوت های زیادی با یکدیگر است. برای اعمال تغییرات لازم در بینی های گوشتی و استخوانی ، با توجه به روش جراحی بینی باز یا بسته ، برش هایی در بینی ایجاد شده ، که پس از اتمام عمل به کمک بخیه بسته می شود. به دلیل برخوردار بودن بینی گوشتی ، از بافت پوست ضخیم و تراکم چربی در زیر پوست آن ، جراح در این نوع بینی ، با ساختار متفاوتی نسبت به بینی های استخوانی ، سر و کار دارد.

 

یکی از اصلی ترین تفاوت ها میان بینی های گوشتی و استخوانی ، متفاوت بودن بافت غضروفی در آن هاست. بینی های استخوانی از ساختار غضروفی مستحکم و ضخیم تری برخوردارند ؛ در حالی که ساختار غضروفی در بینی های گوشتی ، بسیار نازک و ضعیف می باشد. میزان آسیب پذیری و تغییرات بعد از عمل ، در بینی های استخوانی بیشتر است ؛ زیرا غضروف ها و استخوان های بینی ، با گذشت زمان دستخوش تغییرات می شوند. در حالی که این گونه مشکلات برای بینی های گوشتی ایجاد نخواهد شد ؛ ولی از جراحی دشوارتری برخوردار خواهند بود.

 

برای اینکه بعد از عمل بینی گوشتی ، بینی فرم و تغییرات اعمال شده را در دراز مدت حفظ کند ، جراح می تواند از ایمپلنت ها یا غضروف های اضافی موجود در بینی ، یا انتهای گوش و دنده شما ، در هنگام عمل بینی استفاده کند. این در حالی است که وجود ساختار استخوانی و غضروفی بینی استخوانی ، اجازه چنین کاری را به جراح بینی نمی دهد. تفاوت دیگر این بینی ها در فرم هایی است که می توان بینی را به آن شکل درآورد. بینی گوشتی به سبب ساختاری که دارد ، اعمال تغییرات ظریف بعد از جراحی را نشان نمی دهد و تنها می تواند ، به فرم طبیعی جراحی شود ؛ در حالی که بینی استخوانی می تواند به فرم های مختلف طبیعی ، نیمه فانتزی و عروسکی بعد از عمل درآید.

 

 

 

پیکر تراشی لیپوماتیک چیست و چگونه انجام میشود؟

عمل لیپوماتیک، نسل جدید جراحی های زیبایی است که با انجام آن می توان تاحد زیادی، با چربی های اضافی بدن خود خداحافظی کرد. در این جراحی متخصصین جراحی زیبایی یا جراحی عمومی با بی حسی موضعی، در اندامی که لیپوماتیک انجام می شود، یک سوراخ با قطر 2 - 5 میلی متر ایجاد می کنند، بعد از آن، دستگاه وارد بافت چربی بدن از طریق آن سوراخ می شود و محلولی را برای بی حسی و جلوگیری از خونریزی به بدن تزریق می کند و در نهایت محلول چربی و بی حسی از بدن به داخل حفرات می رسد.

 

مخلوط این مایع بی حسی و چربی خرد شده از همان منافذ ایجاد شده خارج میگردد. این دستگاه یک سیستم ایمنی فعال دارد که وقتی با بافت غیر چربی برخورد می کند متوقف می شود و بنابراین خطر گسیختگی اعضا و سوزش پوست به کم ترین میزان خود می رسد.

 

در روش لیپوماتیک کانول که به هندیس پنوماتیک متصل است از طریق ایجاد چند منفذ کوچک متناسب با قطر کانول،وارد موضع تحت عمل می شود ، کانول در جهات مختلف جلو عقب، عمود برهمو گردشی سه بعدی ه ارتعاش درآمده و امواجی با فرکانس زیر 20 هرتز در مایع موجود در بافت چربی ایجاد می کند.

 

این امواج باعث لیز لوبول های چربی شده و آنها را به ذرات چربی دانه ارزنی شده تبدیل می کند که همزمان تخلیه می شوند. حرکات سه بعدی کانول امواج اینفراسونیک در بافت چربی ایجاد می کنند و ارتعاشات این امواج به صورت یکنواخت موجب لیز چربی می شود.

 سایز کانول مورد استفاده نباید بیشتر از 5/4 میلی متر باشد و در یک جلسه نیز میزان چربی قابل تخلیه از بدن هر فرد نباید از 5 لیتر فراتر رود زیرا سبب ایجاد اختلالات همودینامیک حین عمل خواهد شد اما به طور کلی میزان چربی قابل تخلیه از بدن هر فرد به وزن، سایز و محتوای چربی بدن فرد بستگی دارد.

 

اگر فرد به تخلیه چربی بیشتر از سایز نقاط بدن نیاز داشته باشد پزشک در جلسات دیگری به فاصله بیشتر از 72 ساعت از عمل قبلی چربی این قسمتها را تخلیه می کند.این فاصله زمانی به علت جریان لیدوکائین در بدن است که 72 ساعت طول می کشد.جراحان زیبایی از تکنیک های مختلفی برای کمک به بیماران خود استفاده می کنند، از جمله لیپوساکشن، تامی تاک و جراحی لیفت بدن اما لیپوماتیک نسبت به سایر روش ها ایمن تر است.

 

 

 

پروتز سینه چیست؛ انواع پروتز، مزایا، معایب و مراقبت‌ لازم قبل و بعد از عمل

 

بازسازی سینه از طریق افزایش حجم آن است که ازجمله پرطرفدارترین عمل‌های جراحی زیبایی است که سال‌هاست زنان زیادی در سرتاسر جهان به آن تن داده‌اند. از پروتز سینه جهت ایجاد سینه‌های بزرگ‌تر و حجیم‌تر یا جایگزینیِ حجمی از سینه که در حین شیردهی، حاملگی، کاهش وزن و سوءتغذیه یا عواملی مثل سرطان یا ضربه از بین رفته، استفاده می‌کنند. با ما همراه باشید تا با عمل جراحی پروتز سینه، روش‌های عمل، انواع پروتز، جنس پروتز، مراقبت‌های قبل و بعد از عمل و مزایا و معایب آن آشنا شوید.

 

عمل جراحی پروتز سینه چیست؟

بزرگ کردن سینه به‌وسیله‌ی جراحی، یک عمل زیبایی ایمن و با حداقل تهاجم است که در پروسه‌ای یک تا دو ساعته تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. با این‌همه به توصیه‌ی پزشکان متخصص، پیش از مهیاشدن برای انجام این عمل جراحی بهتر است فرد متقاضی در یک جلسه مشاوره به همراه پزشک جراحش شرکت کند و مواردی همچون روش‌های مختلف بزرگ کردن سینه و اندازه و نوع پروتز براساس شکل بدن فرد مشخص شود.

 

انتخاب پروتز معمولا با توجه به پهنای سینه، ارزیابی پوشش نسج نرم سینه و بافت سینه صورت می‌گیرد. برخی از افرادی که به‌دلیل بیماری یا موارد دیگر مجبور به عمل پروتز سینه هستند، ممکن است از این عمل حس خوبی نداشته باشند و تصور کنند که شکل طبیعی بدن‌شان را از دست می‌دهند. اما معمولا با گذشت زمان و بعد از انجام عمل احساس بهتری نسبت به این تغییرات پیدا می‌کنند.

در عمل جراحی پروتز سینه پزشک جراح برای وارد کردن پروتز برش‌ها را در سه محل متفاوت، یعنی زیربغل، هاله دور سینه (بافت اطراف نوک پستان)، دور ناف یا چین زیر سینه ایجاد می‌کند. سپس پروتز را پس از ایجاد برش از بالا یا پایین عضله‌ی دیواره‌ی قفسه سینه وارد بدن می‌کند. بدن پروتز را در جای واردشده نگه می‌دارد و از جابه‌جا شدن آن زیر پوست جلوگیری می‌کند. پزشک جراح، برش را پس از قرار دادن پروتز در جای مناسب می‌بندد و بخیه می‌زند.

 

انواع پروتز سینه از لحاظ میزان برجستگی

پروتز با برجستگی کم؛

پروتز با برجستگی زیاد؛

پروتز سینه با برجستگی خیلی زیاد